Erroll Linton (UK) Blues Hnita Jazz Club - Heist-op-den-Berg (09-03-2024) reporter & photo credits: Freddie info artiest: Erroll Linton info club: Hnita Jazz Club © Rootsville 2024

Het begint stilaan de normaalste zaak van de wereld te worden en dat is dat sinds het opstarten van de nieuwe 'Hnita Jazz Club' er enkel topaffiches worden aangeboden. Na het denderende concert van 'Big Daddy Wilson' vorige maand staat nu de Britse harper 'Erroll Linton' voor zijn passage als Errol-op-den-Berg. Blues met een vleugje Jamaica en we zijn er klaar voor.

Het begon voor deze Errol Linton allemaal als 'busker' in de straten van Londen waar hij werd opgemerkt door producer John Walters. In 1996 trad deze Errol Linton op in de 'Station Taverne' en zo werd een vernieuwde toekomst uitgetekend voor deze toen nog nobele onbekende. Ondertussen heeft hij een band met nieuwe muzikanten rond hem vergaard en zagen we hem op de affiche van festivals als Moulin Blues, Peer Blues en Gevarenwinkel en zo is hier vanavond het zo goed als voltallige bestuur van het 'Gevarenwinkel Festival' aanwezig in de 'Hnita Hoeve'.

Errol Linton kwam zelfs integraal over voor dit concert in deze 'Jazz Club' en wordt vanavond bijgestaan door zijn vaste band met gitarist Richie Green, de immer goedlachse en bekkentrekkende bassist Lance Rose en Gary Williams aan de drums. Voor pianist Petar Zivkovic hebben ze hier zelfs de 'Yamaha' vleugel het podium opgebracht en zo was Petar al voor het concert hier compleet in zijn nopjes. De 'MC' van dienst is als vanouds Jan Ursi.

Volledig ondergedompeld in de Chicago blues uit de 50-tiger jaren openen 'Errol Linton & band' vanavond met een instrumentale binnenkomer en is de 'Hnita Hoeve' hier weerom volledig vol gelopen. Uiteraard zal zijn laatste album 'No Entry' dat werd uitgegeven in 2020 hier in de spotlights komen te staan en wordt het met 'Sinner Man' en 'Walk On' een mix van oud en nieuw. Ook die van het 'Blue Rooster Event' uit Werchter waren zo meteen mee.

Met het vertrouwde 'I'm Walking' zit de sfeer er hier optimaal in en kunnen we enkel Errol toeroepen van ...You know We'll Love you! en hopen we dat spring-in-'t-veld gitarist Richie Green hier vanavond niet zonder adem komt te vallen. Met 'Sad and Lonesome' bevinden we ons dan weer bij het album 'No Entry'. Bindteksten is meestal een loos begrip voor Errol Linton en zo brengt de band met hun versie van Solomon Burke's 'Cry To Me', en een meesterlijke Petar Zivkovic op de 'black & white keys', ons moeiteloos naar de kroegen van de 'Big Easy'.

Het opzwepende 'Mystery Train' brengt ons dan maar richting Heist station waarna ze met 'Packing My Bags' met zijn reggae vibes zowat de ganse club aan het dansen krijgen. Waanzinnig hoe blues en reggae hier samen komen in de 'Hnita Jazz Club'. Helaas wordt dit ook zo goed als het einde van een waanzinnig eerste deel en moeten zowel Errol Linton, zijn band als de aanwezigen even gaan bekomen aan den toog waar de vrijwilligers zo maar een stormloop moeten gaan verwerken. Yah man!

We kunnen met z'n alleen niet meer wachten tot deze 'Dynamite Five' zich terug komen te manifesteren op de bandstand van de 'Hnita Hoeve'. Meteen dan meer het vuur aan de lont met Johnny Rogers zijn 'Walking By Myself' uit 1956. 'Mama Said' komt dan weer uit zijn gelijknamige album van 2011 en zit de ambiance hier meteen na de break terug op zijn hoogtepunt en ook Errol genoot er zichtbaar van.

Alsof hij mijn gedachten kon lezen bracht Errol Linton er terug de reggae grooves in of moeten we zeggen Ska of Rocksteady want het daaropvolgende instrumentale 'Speak Easy' werd in het verleden zowat in ieder segment gebracht zo ook vanavond hier door Errol Linton en zijn band. Of we al van alle emoties bekomen waren? Niet dus en zo doet Errol Linton er nog een schepje bovenop met hun versie van 'Ain't Nobody's Business' en werden we zo maar terug in de jaren 20-tig gekatapulteerd. Iedereen genoot hiervan kon je opmaken uit het daarop volgende oorverdovend applaus. Hoe mooi was dit!

Last change to boogie en zo komen we uit bij het weerom met reggea geïnfiltreerde 'Country Girl' uit het 'No Entry' album al veranderde deze 'Country Girl' na een tijdje in 'City Girl'. Hierna kregen we een rumba bluesje voor de kiezen waarna er een eigen versie volgde van 'Rollin' and Tumblin'. Hun teksten op gekende rifjes worden zetten je meestal op het verkeerde been en zo blijft er van 'Kansas City' enkel het deuntje overeind.

Wat wel met zekerheid kon worden gezegd is dat de spreekwoordelijke afwezigen hier vanavond volledig in het ongelijk werden gesteld, al konden er niet al teveel afwezigen meer bij. Wij genoten wel met volle teugen waardoor het bewijs werd geleverd dat een festivaltent niet hetzelfde kan bieden als deze fantastische club en dat voelen de muzikanten ook wel hoor.

Met 'Fools For Love' zitten we terug bij Errol's laatste album maar helaas ook dicht bij het einde van dit meer dan wervelend concert. Met het laatste nummer 'Grits and Grocery' hebben Errol Linton & Band hier een 'Curriculum Vitae' afgegeven zonder weerga en verdwijnen ze zo richting backstage. Uiteraard kunnen ze niet weerstaan aan het daverend applaus en krijgen we nog twee jam-achtige nummers waarbij de pianist Errol Linton dan toch een halt moest toeroepen of ze waren hier nu nog aan het spelen. So, Last time to Boogie 'cause they gotta go!

Met het vorige concert van Big Daddy Wilson nog vers in het geheugen en nu dit rest er nog de vraag of er nog iemand moet worden overtuigd om voor het volgende concert richting 'Hnita Jazz Club' af te zakken. Nee zeker, en zo maken we reclame voor de volgende rhythm 'n blues sensatie met 'Bonita & The Blues Shacks' op 23 maart 2024. Be There and bring on your dancin' shoes!

Nog een welgemeende dank aan de 'Hnita Jazz Club', zijn vele vrijwilligers en niet in het minst programma maker Jan Ursi en oeps...zo zouden we nog de Joris vergeten voor de excellente blues ervoor, tijdens de pauze en erna. We had a ball!